Twintig jaar terug ging ik op Vipassana Retraite in België.
Weet je hoe dit op mijn pad kwam? Een vriendin trof na retraite bij thuiskomst haar vriend aan met haar huisgenote. Haar vertrouwen was beschaamd. Ik zag met bewondering hoe zij omging met haar verdriet en woede. Hoe ze alle pijn aanging en met wijsheid handelde. Ze bleef staan, in contact met zichzelf, vriend en huisgenote. Zacht, kwetsbaar en tegelijk oersterk.
Krachtig en mild zijn met open hart en mind
dat wilde ik ook leren! Sterk zijn met mijn hart dicht was mijn overlevingsmechanisme. In die retraite heb ik tien dagen mijn best gedaan in urenlange zitmeditaties. Mijn lijf deed pijn en patronen werden duidelijk zichtbaar. Ik worstelde met tijd en haast. Ik keek uit naar de laatste dag en miste mijn kinderen enorm. De stilte bleek echter niet zo lastig als ik had gedacht. Die was aangenaam en gaf me ruimte en rust.
Mijn dieet gaf gedoe. Ik voelde me zielig. Ook nog buikpijn, arme ik! Ik was ook boos: zo kook je toch niet.Tot ik een inzicht kreeg: ik kreeg deze dagen de kans mezelf beter te leren kennen en hoefde niets te doen. Nu had ik de keuze: zielig te zijn of dankbaar voor wat er wél was en de situatie -het eten en darmziekte- te aanvaarden.
Stoppen, pauzeren en automatismen doorzien.
Daarna de wijste keuze maken. Dat geeft vrijheid en lichtheid. Het is de crux van mediteren. Na vele retraites leer ik als mindfulness- en compassie-trainer mensen veerkrachtig en mild te leven en werken. Eigenlijk leren mensen het zelf en help ik hen alleen om te ontdekken. Dat stemt me dankbaar.
Retirer betekent terugtrekken
Stap eens uit de dagelijkse hectiek. Zonder pc, telefoon, social media. Zonder anderen te moeten pleasen. Stil zijn, lichaam, emoties en gedachten eerlijk ontmoeten. Luisteren naar wat van binnen is, kan soms ook ongemakkelijk zijn. Toch is het aangaan van alle ervaringen verhelderend en behulpzaam.